افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ نیاز به انسولین چندین بار در روز دارند, از جمله در هنگام غذا خوردن , چون بدن دیگر این هورمون را تولید نمی‌کند .
روش‌های مختلفی برای انتقال انسولین از طریق تزریق روزانه یا از طریق پمپ وجود دارد . انسولین استنشاق شده نیز در دسترس است , با این حال فقط گاهی اوقات استفاده میشود .زمانبندی یک عکس برای انسولین مهم است ، و یک پزشک با فردی که دیابت دارد تا به بهترین نحو سطح گلوکز خود را مدیریت کند ، کار می‌کند .
انواع مختلف انسولین برای دوره‌های مختلف کار می‌کند . برای یادگیری در مورد گزینه‌های مختلف اینجا کلیک کنید .
با ظهور مانیتور همزمان قند خون ، ادغام با پمپ انسولین به عنوان بخشی از یک سیستم حلقه بسته هیبریدی ، که به عنوان یک پانکراس مصنوعی عمل می‌کند ، امکان پذیر است .
بیمار یک مانیتور فشار خون مداوم و یک پمپ انسولین دارد . این دو با هم ارتباط برقرار می‌کنند .
با این حال ، حتی با این تکنولوژی ، فرد هنوز مسئول کنترل دستی قند خون خود و گرفتن انسولین قبل از غذا است . یک سیستم کاملا ً خودکار بدون ورودی بیمار هنوز در دسترس نیست .
برای یادگیری بیشتر در مورد داروها و گزینه‌های مختلف برای درمان دیابت ، اینجا کلیک کنید.
دیابت نوع ۱ دیابت کم‌تر از نوع ۲ است . این یک اختلال ایمنی ایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن حمله می‌کند و بافت سالم را در پانکراس تولید می‌کند که در غیر این صورت انسولین تولید می‌کند .
در نتیجه انسولین در بدن موجود نیست و یا عدم وجود ندارد و فرد مبتلا به دیابت نوع ۱ نیاز به انسولین بر پایه زندگی دارد . علائم عبارتند از کاهش وزن ، افزایش گرسنگی و تشنگی و مشکلات بینایی .
بدون درمان ، این نشانه‌ها می‌توانند به آسیب‌های عصبی ، عوارض قلبی و کوری تبدیل شوند .
تزریق روزانه انسولین برای فرد مبتلا به
درمان دیابت نوع ۱ حیاتی است . در سال‌های اخیر ، یک سیستم حلقه بسته هیبریدی می‌تواند به عنوان یک پانکراس مصنوعی برای تشخیص سطوح گلوکز خون و فراهم آوردن مقادیر به موقع انسولین ، عمل کند .
با این حال ، این موارد هنوز به طور کامل جایگزین عکس‌های دستی انسولین نشده اند و افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ هنوز به تزریق انسولین در زمان غذا نیاز دارند .
درباره این سایت